Het is niet bekend of wielrennen op de openbare weg gevaarlijker is dan gewoon fietsen. Slachtoffers onder wielrenners worden namelijk niet als aparte categorie geregistreerd in de ongevallenregistratie BRON. Evenmin is er informatie over de afstand die deze groep jaarlijks aflegt. Er is wel informatie over ongevallen tijdens het wielrennen in het Letsel Informatie Systeem dat gebaseerd is op ziekenhuisgegevens. In 2020 was ruim 10% van de bevraagde fietsslachtoffers die op een SEH-afdeling waren behandeld ten tijde van het ongeval aan het wielrennen en dit aandeel is de afgelopen tien jaar bijna verdubbeld (44% [4]).
Volgens hetzelfde vragenlijstonderzoek onder op de SEH behandelde fietsslachtoffers [4] was ruim 40% van de wielrenners gevallen zonder botsing; zij waren bijvoorbeeld uitgegleden, of gevallen na een noodgedwongen uitwijkmanoeuvre. Een even groot percentage wielrenners was in botsing gekomen met een andere verkeersdeelnemer, waarvan 15% met een andere wielrenner. Ruim 10% was tegen een object gebotst, bijvoorbeeld een paaltje (2%) of een ander obstakel (6%). De wielrenners in het onderzoek gaven aan dat het eigen gedrag (36%) of het gedrag van de ander (41%) een rol speelde bij het ontstaan van de botsing, waarbij ‘niet goed opletten’ een belangrijke factor was.
De Wielersportbond NTFU (Nederlandse Toer Fiets Unie) probeert de veiligheid van wielrenners te verbeteren door adviezen in het Veiligheidshandboek Wielersport [22].
