Volgens de definitie van een verkeersongeval (door CBS ingevoerd in 1926), is een voetgangersongeval alleen een verkeersongeval als er een rijdend voertuig bij het ongeval betrokken is. Dit zijn dus niet de ongevallen waarbij voetgangers in de openbare ruimte vallen, tegen voorwerpen aan lopen of op een andere manier geblesseerd raken zonder dat daar een rijdend voertuig bij betrokken is.
Tussen 2010 en 2019 zijn er per jaar gemiddeld 59 voetgangers overleden als gevolg van een verkeersongeval (bron: CBS datalink). Naar schatting is het aantal voetgangers dat is overleden of in een ziekenhuis is opgenomen en geregistreerd is als verkeersongeval, een kwart van alle voetgangers die door een ongeval op de openbare weg (inclusief valongevallen en dergelijke) zijn overleden of in een ziekenhuis zijn opgenomen [2]. Zie Schepers en Methorst [3] voor meer informatie over enkelvoudige voetgangersongevallen.
Bij de verkeersongevallen met voetgangers zijn in de periode 1999-2019 steeds minder doden gevallen (zie Afbeelding 2). Het aantal voetgangersdoden is sinds 1999 met 62% gedaald. De laatste jaren lijkt er sprake van een stagnatie in de daling van het aantal verkeersdoden onder voetgangers.
Afbeelding 2. Aantal voetgangersdoden in de periode 1999-2019 (bron: CBS datalink).
Het aandeel ernstig verkeersgewonden onder voetgangers is ook gedaald in de loop der jaren. Afbeelding 3 laat het aandeel ernstig verkeersgewonden zien van alle vervoerswijzen in de periode 2000-2018.
Afbeelding 3. Verdeling van de ernstig verkeersgewonden in Nederland sinds 2000 naar vervoerswijze, gebaseerd op de registratie in de LBZ. Voor de fietsongevallen is een onderscheid gemaakt tussen ongevallen waar een motorvoertuig bij betrokken was (met mvtg) en waar dat niet het geval was (zonder mvtg). Deze onderverdeling is niet nauwkeurig bekend, omdat de vervoerswijzen in de LBZ niet altijd geheel correct zijn (bron: DHD en SWOV).
