Dit rapport heeft tot doel kennis aan te leveren waarmee een effectief pakket aan beleidsmaatregelen kan worden gekozen om fietsen naar het werk te stimuleren. Allereerst is een gedragsmodel opgesteld, waarin determinanten die van invloed zijn op het woon-werk fietsgedrag zijn weergegeven. Het gaat daarbij niet alleen om de drie belangrijke voorspellers van gedrag — attitude, eigen effectiviteit en sociale invloeden maar ook om gewoontegedrag en fysieke en sociale omgevingsfactoren die van invloed zijn op de keuze van het vervoermiddel. Sociaal-culturele en persoonlijke kenmerken, en de kennis van de persoon hebben alleen op indirecte wijze invloed op het fietsgedrag van de forens. Uit een analyse van de belangrijkste fietsstimulerende maatregelen die de overheid tot haar beschikking heeft, blijkt dat deze een deel van deze determinanten dekken, maar dat met name sociale invloeden en het gewoontegedrag tot nu toe onvoldoende geadresseerd zijn. Uit het onderzoek onder automobilisten die op befietsbare afstand van hun werk wonen bleek dat naast financiële prikkels (parkeerbeleid en kilometerheffing), de snelheid van de fiets ten opzichte van de auto een belangrijke factor kan zijn om automobilisten te verleiden om naar het werk te gaan fietsen. (Author/publisher)
Abstract