Reliability of travel times in the spotlights. Within the Dutch policy context of the “Nota Mobiliteit” which sets out the transport policy lines for the coming 10-20 years, reliability of travel times in passenger and freight transport is one of the main issues. In contemplating a journey, a driver has not just to consider the expected average travel time but also its variability. If the driver wants to reduce the risk of being late at his destination he will need to allow rather more time than the mean travel time. Improving reliability of travel times means reducing the travel time variability. To develop transport policy on reliability, the following three policy areas are equally important: (1) collecting, analyzing and processing data to provide estimates on the variability of travel times on links; (2) to provide monetary values of reliability so that improvements of travel time reliability can be taken on board in cost-benefit analysis; (3) policy instruments that are able to improve reliability. Significant work is required on the three policy areas. In this paper the state-of-the-art on the three areas is discussed. Finally, conclusions and recommendations for further research are presented. (Author/publisher) Nederlands abstract: Betrouwbaarheid van reistijden in het personen- en goederenvervoer is één van de kernonderwerpen van de “Nota Mobiliteit” en daarmee van het Nederlandse verkeers-en vervoersbeleid voor de komende 10 tot 20 jaar. Bij het plannen van een reis moet gekeken worden naar zowel de gemiddelde reistijd als de spreiding. Als een reiziger/ vervoerder/ verlader het risico van te laat komen wil verminderen, moet hij of zij dus meer tijd inplannen voor de reis dan de gemiddeld reistijd. Het verbeteren van de betrouwbaarheid van reistijden betekent het verminderen van de spreiding van reistijden. Het ontwikkelen en implementeren van betrouwbaarheidsbeleid vraagt kennis en instrumenten op de volgende drie met elkaar samenhangende gebieden: (1) het verzamelen, analyseren en verwerken van gegevens over de dagelijkse betrouwbaarheid van reistijden; (2) monetaire waardering van betrouwbaarheidswinst zo dat betrouwbaarheidsbaten kunnen worden meegenomen in kosten-batenanalyses; (3) beleidsinstrumenten waarmee de betrouwbaarheid kan worden verbeterd. Op deze drie gebieden zijn de eerste stappen gezet maar er moet nog veel werk verzet worden. In dit paper bespreken we de huidige stand van zaken op de drie onderdelen. Het paper wordt afgesloten met conclusies en aanbevelingen voor vervolgonderzoek. (Author/publisher)
Abstract