In deze discussiebijdrage worden het gebruik van meer scenario’s en van dynamische naast statische modellen in de planontwikkeling en besluitvorming in het verkeer en vervoer besproken. In de praktijk zijn deze veranderingen onmiskenbaar en een direct gevolg van maatschappelijke ontwikkelingen en daarop aansluitende nieuwe beleidsdoelen. Daarmee is het bouwen van puur statische modellen op basis van slechts één scenario als basis voor strategische planvorming in verkeer en vervoer achterhaald. In het verlengde daarvan moet het hanteren in de besluitvorming van meer beelden als verantwoording van grootschalige investeringen in infrastructuur gewoon worden. Wettelijke kaders en procedures zullen daarop moeten aansluiten om tot betere en meer robuuste plannen te komen die recht doen aan de nieuwe realiteit in het menselijk gedrag. (Author/publisher)
Abstract