Abstract
Bij het streven de fatale gevolgen van ernstige ongevallen te beperken, dient goed voor ogen te houden, dat de vroege en late prognose van het zwaargewonde slachtoffer met betrekking tot diens leven, zowel als tot diens validiteit niet alleen afhankelijk is van deskundige klinische doch evenzeer en zeker niet minder van de kennis van zaken uitgevoerde preklinische behandeling, van oudsher aangeduid als eerste hulp, d.i. de urgentiebehandeling van de patiënt vanaf de plaats van het ongeval tot in het ziekenhuis. (Author/publisher)