In 2012/2013 heeft het Instituut Fysieke Veiligheid (IFV) in opdracht van de toenmalige Landelijke Faciliteit Rampenbestrijding (LFR, nu opgegaan in het IFV) het project ‘Weggebruikers en voorrangsvoertuigen, elkaar tegemoet komen’ uitgevoerd. Tijdens het onderzoek is geconstateerd dat er veel verschillen zijn in de aard en wijze van opleiden van bestuurders van voorrangsvoertuigen, zowel binnen als tussen de verschillende hulpdiensten. Dit betekent dat de kwaliteit van de opgeleide bestuurders van voorrangsvoertuigen en het aangeleerde en vertoonde rijgedrag op de weg van voorrangsvoertuigen uiteenloopt. Dit kan voor weggebruikers verwarrend zijn. Het creëren van meer eenheid in de rijopleidingen van hulpdiensten is een mogelijkheid om het rijgedrag van hulpdiensten voorspelbaarder te maken voor andere weggebruikers. Op deze manier weten burgers en hulpverleners beter wat ze van elkaar kunnen verwachten en kan de verkeersveiligheid en doorstroming verbeterd worden. Het brengen van meer eenheid in de opleidingen is een complexe aangelegenheid, waarvoor de medewerking van alle belanghebbenden nodig is binnen de verschillende voorrangsvoertuigdisciplines. Als eerste stap op weg naar meer eenheid in de opleidingen is daarom een haalbaarheidsonderzoek uitgevoerd. De centrale onderzoeksvraag in het project is: Wat zijn de mogelijkheden en in hoeverre is er draagvlak bij de verschillende voorrangsvoertuigdisciplines voor eenheid in de rijopleiding van bestuurders van voorrangsvoertuigen in Nederland? De centrale vraag wordt beantwoord aan de hand van de volgende onderzoeksvragen: 1. Op welke gebieden is het rijden met optische en geluidssignalen door de hulpdiensten overeenkomstig en waar zitten de verschillen? 2. In hoeverre is er draagvlak bij de hulpdiensten voor meer eenheid in rijgedrag en rijopleidingen voor de hulpdiensten? 3. In hoeverre is er in andere West-Europese landen sprake van eenheid in de rijopleiding van voorrangsvoertuigbestuurders van verschillende disciplines? Het is onderzoek is uitgevoerd aan de hand van een werksessie met deskundigen, afstemmingsbijeenkomsten met de hulpverleningsbranches en een enquête onder hoofden/coördinatoren van rijopleidingen en opleiders van de hulpdiensten. Tevens is er een quickscan uitgevoerd naar de wijze waarop de rijopleiding van hulpdiensten in een aantal West-Europese landen is vormgegeven. (Author/publisher)
Abstract