Verkeersongevallen in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest eisen jaarlijks ongeveer 5000 slachtoffers, onder wie gemiddeld 30 doden en meer dan 200 zwaargewonden. Ondanks de genomen maatregelen zijn de doelstellingen voor 2010, vastgesteld in 2003 tijdens de Staten-Generaal voor de Verkeersveiligheid in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, niet gehaald. De regering van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is zich bewust van het belang van veilig verkeer en heeft daarom in 2011 besloten verdere inspanningen te leveren door de Europese doelstelling te onderschrijven die strekt tot een vermindering met 50 % van het aantal doden na 30 dagen en zwaargewonden in 2020. Voor het gewest komt dat neer op maximaal 12 doden 30 dagen en 68 zwaargewonden. Om dit te bereiken is er een coherent actieplan met doelstellingen en concrete maatregelen opgesteld voor het decennium 2011-2020. Het motto: elk slachtoffer is er een te veel. In dat kader heeft het Brussels Hoofdstedelijk Gewest het Belgisch Instituut voor de Verkeersveiligheid ingeschakeld om de meest voorkomende en/of gevaarlijkste (letsel)ongevalstypen voor het gewest te definiëren. Zo hoopt het gewest het publiek beter bewust te kunnen maken door de boodschap toe te spitsen op een specifieke doelgroep en een voor die groep kenmerkend ongevalstype of gedrag. De gekozen aanpak bestaat uit het analyseren van de processen-verbaal van dodelijke ongevallen in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en het op basis daarvan opstellen van standaard ongevalsscenario’s (sequentiële analyse op basis van de verschillende fasen van het ongeval). De analyse berust momenteel op de ongevallen uit 2008 en 2009, maar zal in de loop der jaren worden uitgebreid met de recentste ongevallen om de verschillende scenario’s te consolideren. In dit rapport worden de resultaten van het onderzoek naar dodelijke ongevallen in 2008-2009 voorgesteld. Na een nauwkeurige beschrijving van de gebruikte methodologie worden de hoofdlijnen van de uiteindelijk verkregen typologie uiteengezet. Daarna worden de 13 standaardscenario’s behandeld (6 voor ongevallen met een voetganger en 7 voor de overige ongevallen), volgens een vaste structuur die onder meer een nauwkeurige beschrijving van de fasen van het standaardongeval, een overzicht van de ongevalsfactoren, bepaalde preventiemethoden en een evaluatie van de ongevalsfrequentie omvat. Het rapport wordt afgesloten met enkele algemene opmerkingen en aanbevelingen. (Author/publisher)
Abstract