De verantwoordelijkheid van de wegbeheerder staat in deze scriptie centraal. Vanuit de theorie van duurzaam veilig wordt nagegaan in hoeverre vormgeving van wegen en verkeersgedragingen gerelateerd zijn (hoofdstuk 3). Weggebruikers maken verkeersovertredingen. In hoofdstuk 4 wordt beschreven hoe juridisch wordt omgegaan met die overtreding als de vormgeving en de inrichting van wegen niet duidelijk overeen komen met de op die weg geldende regels. Het privaatrecht stelt een wegbeheerder aansprakelijk als er schade ontstaat doordat een weg niet voldoet aan de eisen die daaraan gesteld mogen worden. Daarbij blijkt op grond van jurisprudentie dat de vormgeving en inrichting van een weg soms een rol speelt als het gaat om de aansprakelijkheidsstelling. Hier wordt in hoofdstuk 5 op ingegaan. Vervolgens wordt in hoofdstuk 6 nagegaan in hoeverre bestaande aanbevelingen en richtlijnen voor de vormgeving van wegen wegbeheerders binden. De juridische status van dergelijke aanbevelingen en richtlijnen bepaalt immers de bestuursrechtelijke binding van een wegbeheerder. De gebruikers van een weg worden niet alleen geconfronteerd met de vormgeving er van, maar ook met regels uit het Reglement verkeersregels en verkeerstekens 1990 (RVV 1990). Welke waarborgen zijn er voor weggebruikers dat vormgeving en geldende regels op elkaar zijn afgestemd. Bestaat er binnen de verkeerswetgeving een instrument dat toeziet op deze waarborg? In hoofdstuk 7 wordt ingegaan op artikel 24 BABW, waarin voor het nemen van verkeersbesluiten is vastgelegd dat overleg tussen politie en wegbeheerder noodzakelijk is vanwege de handhaafbaarheid van de verkeersregels. Hoofdstuk 8 tot slot bevat conclusies en voorstellen voor oplossingsrichtingen. (Author/publisher)
Abstract