Verkeersmanagement heeft de laatste jaren als onderdeel van een integrale benadering van het gehele netwerk (Netwerkmanagement) een sterke organisatorische insteek gekregen. Dit betekent een omvangrijke focusverandering van werkprocessen voor de betrokken medewerkers. Binnen Rijkswaterstaat is Publieksgericht Netwerkmanagement benoemd als primair proces. Naast de traditionele projectmatige werkzaamheden en taken zijn er essentiële procesmatige taken bijgekomen. De belangrijkste voor wat betreft verkeersmanagement is het dagelijks (publieksgericht) verkeerskundig beheer van het wegennet. Proactief verkeersmanagement, met de nadruk op proactief, is hierbij in het bijzonder van belang. Het pro-actieve verkeersmanagement, zoals dat in de verkeerscentrale Noord en Oost-Nederland wordt toegepast, kenmerkt zich als een cyclisch proces, bestaande uit de volgende vier stappen: Planningsniveau; Voorbereidingsniveau; Uitvoeringsniveau; Evaluatieniveau. Dit continue proces is in zekere zin te vergelijken met topsport. In een vergelijking met topsport kunnen deze 4 stappen achtereenvolgens worden gezien als: Trainingsperiode aan het begin van het seizoen; Bekijken van een tegenstander om voorbereid te zijn op de komende wedstrijd; De wedstrijd; Het naspreken en evalueren van de wedstrijd. Om in de toekomst het verkeersproces buiten op straat goed te organiseren dient een goed en professioneel georganiseerde verkeersmanagement business aanwezig te zijn, dat functioneert als een topteam. Een dergelijke organisatie heeft een aantal kenmerken. De belangrijkste kenmerken worden hier op een rijtje gezet: De organisatie dient pro-actief te zijn ingesteld. Niet afwachten tot er iets gebeurt, maar voorspellen wat er gaat gebeuren en ingrijpen vóór het te laat is; De organisatie dient tevens een maximaal lerend vermogen te hebben; Er dienen afgestemde werkprocessen te worden opgesteld die ten dienste staan van de mensen en niet andersom; Alles wordt professioneler. Om aan de “verkeersmanagementtop” te blijven in een regio zal er bij alle wegbeheerders een “tactisch middenveld” moeten ontstaan (tussen beleidsmatige en operationele werkzaamheden). De focus ligt hierbij op de (dagelijkse) bediening van het regionale wegennet; Er zal vraag ontstaan naar een nieuw soort verkeerskundigen met andere karaktereigenschappen. (Author/publisher)
Abstract