Veel gaat goed in het vakgebied dat nu toe luistert naar de naam verkeerskunde. Als je echter een aantal publicaties en artikelen die in de afgelopen 10 jaren zijn verschenen beziet, dan moeten er hier en daar nog dingen aangescherpt worden. Het moet beter met het imago van dit vakgebied, met de instroom naar onderwijsinstellingen die opleiden tot ‘verkeerskundige’ en met de aansluiting met de praktijk. Ook ontbreekt het aan een breed gedragen en operationeel gemaakte visie op dit vakgebied. Dit paper draagt een visie aan, gebaseerd op wat de rol van transport en mobiliteit in de samenleving is. Op basis van zo’n visie is met name gekeken naar wat in het onderwijs dan de urgente zaken moeten zijn. Deze visie leidt tot een van de stippen, misschien wel de belangrijkste, op de horizon. Immers, als je dingen structureel wilt veranderen moet je op de eerste plaats bij het onderwijs zijn. Goed beschouwd komt het neer op een meer gerichte duurzame samenwerking tussen onderwijsinstellingen die iets met dit vakgebied te maken hebben. Samenwerking horizontaal tussen onderwijsinstellingen van hetzelfde niveau, samenwerking verticaal tussen onderwijsinstellingen van verschillend niveau en natuurlijk ook samenwerking tussen onderwijsinstellingen en het werkveld. Misschien moet er wel een commissie in het leven geroepen worden die hiervoor staat. Of wellicht, nog beter, een vakvereniging waarin een onderwijsafdeling deze urgente zaken behartigt. (Author/publisher)
Abstract