In zijn doctoraatsproefschrift onderzoekt de auteur de verkeersveiligheid op rotondes aan de hand van gedetailleerde ongevallengegevens op 148 rotondes in Vlaanderen. Het omvormen van kruispunten tot rotondes blijkt een significante stijging van 27 procent van het aantal letselongevallen met fietsers op en nabij de rotondes te hebben veroorzaakt. De toename blijkt zelfs hoger voor wat de zwaarste ongevallen betreft, die met doden en zwaargewonden (41-46 procent). Dit is een onverwacht zwak resultaat in het licht van de vroeger bewezen gunstige algemene veiligheidseffecten van rotondes. Rotondes met aanliggende fietspaden (dit zijn fietspaden aan de rand van de rijweg) blijken significant onveiliger voor fietsers dan rotondes met drie andere gangbare types fietsvoorzieningen (gemengd verkeer, vrijliggende fietspaden en volledig gescheiden fietspaden). Rotondes met twee rijstroken scoren zwakker voor fietsers dan rotondes met één rijstrook. Rotondes binnen de bebouwde kom zijn onveiliger dan rotondes buiten de bebouwde kom. Wanneer rotondes onderling vergeleken worden, blijkt de variatie in het aantal ongevallen relatief klein te zijn en wordt het aantal ongevallen voornamelijk bepaald door de hoeveelheid gemotoriseerd verkeer. Zwakke weggebruikers (voetgangers, fietsers, bromfietsers en motorrijders) zijn vaker betrokken bij ongevallen dan verwacht zou kunnen worden op basis van hun aanwezigheid in het verkeer. Ook hier blijkt dat rotondes met aanliggende fietspaden duidelijk zwakker presteren dan rotondes met vrijliggende fietspaden. Verder bevestigen de onderzoeksresultaten het 'safety-in-numbers'-effect voor fietsers en bromfietsers op rotondes. Het 'safety-in-numbers'-effect houdt in dat, wanneer een bepaalde gebruikersgroep vaker voorkomt in reële verkeerssituaties, het individuele ongevallenrisico voor die gebruikersgroep daalt. (Author/publisher)
Abstract