Het herinrichten van woonwijken tot 30 km/h-gebieden is één van de 24 afspraken in het convenant “Startprogramma Duurzaam Veilig” van december 1997. Op basis van deze afspraak is meer dan 12.000 km weglengte omgebouwd tot erftoegangsweg binnen het kader van een 30 km/h-regime. Het enthousiasme onder de gemeenten was bijzonder groot. Niet alleen meldden alle gemeenten zich aan voor de rijksbijdrage, ook de omvang van de aanvragen was dermate groot dat alle aanvragen niet geheel konden worden gehonoreerd. De verkeersongevallen in de woonomgeving vinden in de regel zeer verspreid plaats. Een gebiedsgerichte aanpak is dan noodzakelijk. Het doel van het inrichten van 30 km/hgebieden is de nadelige effecten van het gemotoriseerde verkeer in de woonomgeving te beperken. Door doorgaand verkeer te weren en door het afdwingen van een lage snelheid van herkomst- en bestemmingsverkeer worden de volgende doelen bereikt: • het verbeteren van de verkeersveiligheid; • het verbeteren van de leefbaarheid; • het beschermen van het milieu. Om het areaal 30 km/h-gebieden in snel tempo te kunnen uitbreiden, gaat het convenant uit van een sobere aanpak en inrichting. Met behulp van de brochures “Handleiding Startprogramma Duurzaam Veilig (delen I t/m III) en “Sobere inrichting 30- en 60 km/h-gebieden” zijn herinrichtingsplannen ontwikkeld en uitgevoerd door de gemeenten. Het “Infopunt Duurzaam Veilig Verkeer” verleende daarbij de nodige ondersteuning. Bij de realisatie blijken wegbeheerders nogal eens tegen problemen aan te lopen zoals voortgang in het proces, inspraak van bewoners, inrichtingseisen en budgetoverschrijdingen. De stedenbouwkundige opzet van de wijk is afhankelijk van de bouwperiode en veelal van invloed op de wijze van (her)inrichting en kosten. Ondanks de ter beschikking gestelde handleidingen en brochures met betrekking tot het categoriseren van wegen, de inrichtingseisen, het ontwerp en de toepassing van maatregelen, heeft de realisatie van de gebieden tot (onnodige) vertragingen, verschillen in oplossingsrichtingen en extra kosten geleid. Bij de wegbeheerders bestaat dan ook de behoefte aan praktijkvoorbeelden en ervaringen met het sober inrichten van 30 km/h-gebieden. Het moment van voorliggende evaluatie is één tot twee jaren na realisatie. Dit is te kort om mogelijke effecten op het aantal en de aard van ongevallen berouwbaar te kunnen meten. Doel van het onderzoek is vooral op een vergelijkende manier te kijken of de aanpak en de gekozen oplossingen in de gebieden leerpunten opleveren, waar andere wegbeheerders in de toekomst hun voordeel mee kunnen doen. Door van elkaar te leren, kunnen processen beter verlopen en het opstellen van herinrichtingsplannen effectiever worden uitgevoerd. (Author/publisher) For the English summary see: http://www.rws-avv.nl/pls/portal30/docs/9236.PDF
Abstract