This study clearly indicates the extent of the problem of underreporting, as well on the national as on the international level. This underreporting is closely linked with the registration procedure. This registration procedure as well as the different factors that are contributing to this underreporting are discussed. Next to these factors misclassification can also make the situation more complicated. Various information sources are being used abroad to get an idea of the extent of underreporting. Taking into account these international initiatives and results it was investigated which Belgian secondary information sources are useful to this end. Following secondary information sources were identified: medical files (hospitals, ambulance, medical emergency services (MUG), emergency call services, general practitioners), insurance companies, national health service, surveys and local police figures. Next to a discussion of the different secondary information sources, the use of injury piramids and the most important results of national and international studies concerning reporting rates are discussed. The police data are quite reliable for traffic deaths provided that a good communication procedure is established between police services and the hospitals concerning traffic victims dying in the hospital within 30 days after the accident. The Minimal Clinical Data (hospital admission data) are, at present, the best source to get an idea of the number of seriously injured traffic victims, on condition that the external cause of injury codes are correctly used and always applied. The periodical Health interview surveys generate information about the number of traffic accidents among the general population and are currently the best information source for the total number of traffic victims. However, the sample is too small to calculate detailed correction factors (e.g. for age and means of transport). Using the most appropriate Belgian information sources, an estimation of the ‘real’ number of traffic deaths, ‘real’ number of seriously injured traffic victims, ‘real’ number of slightly injured traffic victims, ‘real’ total number of traffic victims and number of damage-only accidents was made. The correction factors were calculated based on the following reporting rates: 92% for traffic deaths, 48% for seriously injured traffic victims, 35.6% (Belgium) and 31.7% (Flanders) for the number of traffic victims (without deaths). Out of these figures following reporting rates were calculated for slightly injured traffic victims: 34.5% (Belgium) and 30.4% (Flanders), and for the total number of traffic victims (including traffic deaths): 35.9% (Belgium) and 31.9% (Flanders). (Author/publisher) Nederlandse samenvatting: In dit rapport wordt aangetoond dat het probleem van onderregistratie van het aantal verkeersslachtoffers zowel een nationaal als internationaal probleem is. Om een beeld te krijgen van deze onderregistratie worden in het buitenland diverse informatiebronnen gebruikt. Rekening houdend met de buitenlandse initiatieven en resultaten werd in België nagegaan welke secundaire informatiebronnen nuttig zijn in dit verband. Volgende secundaire informatiebronnen werden geïdentificeerd: medische bestanden (ziekenhuizen, ambulance, MUG, dienst 100, huisartsen), verzekeringsmaatschappijen, mutualiteiten, enquêtes en lokale politiecijfers. Vooraleer getracht werd een beeld te verkrijgen van het ‘werkelijk’ aantal verkeersslachtoffers wordt ingegaan op de factoren die aan de basis liggen van deze onderregistratie, waaronder de registratieprocedure en op het probleem van de misclassificatie, eveneens gerelateerd aan de registratieprocedure. Na bespreking van de verschillende secundaire informatiebronnen die in binnen– en buitenland gebruikt worden, wordt ingegaan op het gebruik van letselpyramides en worden de belangrijkste resultaten van nationale en internationale studies ter bepaling van de registratiegraad behandeld. Voor wat betreft het aantal verkeersdoden zijn de politiegegevens vrij betrouwbaar op voorwaarde dat een goede communicatie tot stand wordt gebracht tussen politie en ziekenhuizen voor verkeersslachtoffers die in het ziekenhuis overlijden binnen de 30 dagen. Op dit moment zijn de Minimale Klinische Gegevens de beste bron om een beeld te verkrijgen van het aantal ernstig gewonde verkeersslachtoffers. Een voorwaarde is dat de E-codering consequent wordt gebruikt. De gezondheidsenquêtes geven op regelmatige basis (drie/vierjaarlijks) een beeld van het aantal verkeersongevallen bij de algemene bevolking en vormen zo momenteel de beste bron om een beeld te krijgen van het totaal aantal verkeersslachtoffers. Om hieruit gedetailleerde ophoogfactoren te kunnen berekenen (o.m. naar leeftijd en vervoerwijze) is de steekproef echter te beperkt. Op basis van de meest geschikte Belgische informatiebronnen werd vervolgens een inschatting gemaakt van het aantal verkeersdoden, ernstig gewonde verkeersslachtoffers, licht gewonde verkeersslachtoffers, totaal aantal verkeersslachtoffers en het aantal ongevallen met uitsluitend materiële schade. De ophoogfactoren werden berekend op basis van volgende registratiegraden: 92% voor verkeersdoden, 48% voor ernstig gewonde verkeersslachtoffers, 35,6% (België) en 31,7% (Vlaanderen) voor het aantal verkeersslachtoffers (zonder doden). Hieruit werd dan een registratiegraad bekomen voor licht gewonde verkeersslachtoffers van 34,5% (België) en 30,4% (Vlaanderen) en van 35,9% (België) en 31,9% (Vlaanderen) voor het totaal aantal verkeersslachtoffers (inclusief doden). (Author/publisher)
Abstract