Nederland is hard bezig met het (verder) stimuleren van fietsverkeer, vanuit steeds meer invalshoeken. Wegbeheerders zijn nog steeds druk bezig met plannen voor nieuwe fietspaden: sneller, directer en comfortabel. De planontwikkeling van fietsinfrastructuur kenmerkt zich echter niet (meer) door de visie vanuit uitsluitend de verkeerskundige bril. De omgeving wordt steeds belangrijker en de inpassing heeft daarbij impact, zelfs bij veilige en milieuvriendelijke fietsinfrastructuur. Als planontwikkelaar dien je hiermee rekening te houden en komen er zelfs vragen op om de vervoerwaarde in beeld te brengen. Maar ook (doem)scenario's in de vorm van overlast van fietsers tot ongewenste uitlaatroutes voor honden passeren de revue. Moeten we als wegbeheerders/planontwikkelaars serieus nadenken over de vervoerwaarde van het fietspad en hoe weegt dat op tot de impact op de omgeving? Zijn neveneffecten zodanig belemmerend voor de daadwerkelijke haalbaarheid van fietsinfrastructuur en het doel om echt meer mensen op de fiets te krijgen? (Author/publisher)
Abstract