De inspectie steekt de komende jaren veel energie in het afsluiten van convenanten met ondertoezichtstaanden die ‘het goed doen’. Met deze toezichtsvorm wordt bereikt dat de toezichtslasten expliciet dalen, de risico’s op niet-naleving aanzienlijk verminderen en de aandacht van de inspectie gericht wordt op degenen die niet goed naleven of zelfs frauderen. Convenanten zijn geen ‘weggevertjes’. Integendeel, bedrijven/organisaties moeten intrinsiek gemotiveerd zijn om goed na te leven, hun systemen en cultuur op orde hebben, hun verbeterpunten hebben weggewerkt en bereid zijn tot transparantie. Door publicatie op internet van deze ondertoezichtstaanden kan de samenleving zien wie door de inspectie vertrouwd worden op het goed naleven van hun verplichtingen. (Author/publisher)
Abstract