Het oude MeerjarenPlan Verkeersveiligheid(MPV) liep tot 2002 en vraagt om een vervolg. Dit kan niet simpelweg volgens dezelfde marsroute. Een nieuwe aanpak is noodzakelijk om de volgende redenen: a. een diffuser ongevallenbeeld vraagt om een andere aanpak. De Duurzaam Veiligmaatregelen in het verleden waren sterk gericht op verbetering van de infrastructuur. Deze hebben hun vruchten afgeworpen en zullen dat bij gelijkblijvende inspanning naar verwachting blijven doen. Relatief weinig aandacht is besteed aan een wezenlijk onderdeel van de Duurzaam Veiligaanpak: gedragsbeïnvloeding via educatie. Naast verbetering van de infrastructuur is nu een meer gedragsgerichte aanpak noodzakelijk. De afgelopen jaren zijn er vorderingen geboekt in het inzicht in de mogelijkheden en effecten van Permanente VerkeersEducatie; een samenhangend maatregelenpakket is nu beter mogelijk. b. de organisatorische inbedding van het verkeersveiligheidsbeleid is veranderd. Door decentralisatie van taken heeft de provincie meer een regierol gekregen. Dit heeft consequenties voor haar rol ten aanzien van verkeersveiligheid. In het Nationale Verkeer- en VervoerPlan (NVVP) "Van A naar Beter", wordt aangekondigd dat de leemten, die in het Startprogramma Duurzaam Veilig ten aanzien van educatie en handhaving bestonden, moeten worden ingevuld. Het realiseren van veiligheidsdoelen bij een groeiende mobiliteit en het vergroten van de eigen verantwoordelijkheid van bij verkeer en vervoer betrokken partijen vereist de inzet van een breed en samenhangend pakket aan maatregelen. Er dient relatief meer aandacht te worden besteed aan de menselijke factor in het veiligheidsbeleid. Ook in het eindrapport van de commissie Terlouw: " Verkeersveiligheid in gedecentraliseerde banen; investeren in cultuur en structuur", de zogenaamde COVER-evaluatie, wordt onder meer geconcludeerd dat moet worden bevorderd dat educatie en voorlichting een volwaardige pijler worden in de aanpak van de verkeersonveiligheid. Het Rijk dient in dat verband verantwoordelijkheid te nemen voor educatieve maatregelen; de regio moet worden betrokken bij landelijke voorlichtingsactiviteiten, zodat zij een regionale en lokale vertaalslag kunnen maken. De drie zijden van de verkeersveiligheidsdriehoek ( infrastructuur en technologie, handhaving en regelgeving, educatie en voorlichting) moeten steeds in samenhang worden bezien. Er moet worden geïnvesteerd in afstemming van een communicatie over sectorale plannen. Uit de resultaten van de regionale sessies voor het opstellen van regionale maatregelenpakketten kwam ook naar voren om, naast investeringen in de infrastructuur, relatief meer aandacht te besteden aan educatie en handhaving. De wijziging van de inhoud van het beleid met daarin een relatief grotere nadruk op gedragsbeïnvloeding zal gepaard gaan met een andere aanpak: de regierol geeft de provincie een grotere verantwoordelijkheid op het terrein van gedragsbeïnvloeding. Het beleid zal daarom minder vrijblijvend zijn dan voorheen, toen het beleid niet meer inhield dan dat de taken en verantwoordelijkheden van de op het terrein van verkeersveiligheid werkzame instanties en organisaties in Fryslân op elkaar werden afgestemd. De provincie zal, met het vaststellen van het MPGV, sturing geven aan het beleid. Niet de coördinatie en samenwerking staan centraal, maar het bereiken van concrete, meetbare resultaten op basis van professionele aanpak. De betrokkenheid van de gemeenten bij de uitvoering wordt vergroot. De provincie zal daarbij in goede samenspraak met de gemeenten zich inspannen voor het leveren van adequate ondersteuning. Tenslotte zal de inhoud van het nieuwe MPGV een belangrijke bijdrage leveren aan de totstandkoming van het nieuwe Provinciaal Verkeer- en VervoerPlan (PVVP). Steekwoorden voor nieuw beleid: • meer sturing door en grotere verantwoordelijkheid voor de provincie; • grotere betrokkenheid gemeenten bij de uitvoering; • meer nadruk op gedragsbeïnvloeding; • professionele ondersteuning; • minder vrijblijvend, resultaatgericht. In het NVVP Van A naar Beter is de oorspronkelijke doelstelling tot 2010 een verlaging van het aantal dodelijke verkeersslachtoffers met 30% en van het aantal ziekenhuisgewonden met 25%. Vanwege de economische malaise lijkt dit ambitieniveau echter niet haalbaar. Daarom wordt overwogen om de streefdatum voor het bereiken van de doelstelling naar een aantal jaren later te verschuiven. Of Fryslân dit voornemen zal volgen, is afhankelijk van de uitkomst van de discussie hierover bij de voorbereiding en de behandeling van het nieuwe PVVP. In Fryslân heeft men zich tot nu toe uitgesproken voor handhaving van het streefdoel van -25% ten opzichte van de aantallen in 2002, hetgeen in cijfers vertaald zou neerkomen op in totaal 40 doden en 270 ziekenhuisgewonden in het jaar 2010. Een nieuwe actie -25% is onlangs van start gegaan. Deze actie moet een impuls geven aan een verdere integrale aanpak van de verkeersonveiligheid met name op gemeentelijk niveau. (Author/publisher)
Abstract