Multi-modaal vervoer wordt vaak gezien als een interessante mogelijkheid om de huidige verkeers- en vervoersproblemen, zoals congestie, bereikbaarheidsproblemen en negatieve milieueffecten, op te lossen. Het op efficiënte wijze combineren van eigen vervoermiddelen en openbaar vervoer in een multi-modaal vervoersysteem biedt de mogelijkheid om de voordelen van beide vervoersystemen optimaal te benutten en tegelijkertijd de nadelen te beperken. Multi-modaal vervoer is daarmee een passend alternatief voor de traditionele strakke scheiding tussen eigen vervoer en openbaar vervoer. Hoewel multi-modaal vervoer veelbelovend is, is het ook complex. Om multi-modaal te reizen, kunnen reizigers gebruik maken van eigen vervoermiddelen (lopen, fiets en auto), dienstregelinggebonden openbaar vervoer (tram, bus, metro en trein) en/of niet-dienstregelinggebonden openbaar vervoer (taxi en collectief vraagafhankelijk vervoer). Multi-modaal reizen vereist een goed gestructureerd systeem van vervoerwijzen en -diensten, die een voldoende kwaliteit hebben en beschikbaar zijn voor de reizigers. Om opeenvolgende vervoerwijzen en/of -diensten te kunnen gebruiken, zullen reizigers moeten overstappen. Multi-modaal vervoer wordt aantrekkelijker voor reizigers als het ongemak dat met overstappen gepaard gaat zoveel mogelijk beperkt wordt, oftewel als de overlap 'naadloos' wordt. De structuur van het hedendaagse vervoersysteem en de kwaliteit van vervoerdiensten is vaak niet optimaal. Daarnaast is de aansluiting tussen de verschillende vervoerwijzen en -diensten vaak verre van naadloos. Om de kwaliteit van het vervoersysteem en de aansluiting te verbeteren, zijn grote aanpassingen van netwerken, dienstregelingen, overstapknopen, coördinatie en integratie van vervoerdiensten en informatievoorziening noodzakelijk. Het concept van de multi-modale reis kan alleen succesvol zijn, als mensen ook bereid zijn van dit type reizen gebruik te maken. Om dit te bereiken zal het vervoersysteem moeten voldoen aan de wensen en voorkeuren van zowel huidige als toekomstige gebruikers. Daartoe is goed inzicht nodig in het huidige gebruik van multi-modaal vervoer, de beschikbaarheid van multi-modale alternatieven, de kennis van de reizigers van deze alternatieven en de waardering van reizigers van de verschillende aspecten van een multi-modale reis. Deze dissertatie verschaft een deel van de benodigde inzichten. De specifieke bijdragen van de dissertatie kunnen in vijf onderwerpen worden onderverdeeld: 1) uitbreiding van een theoretisch raamwerk voor routekeuze naar multi-modale reizen en ontwikkeling van keuzeset terminologie; 2) verzameling van unieke en empirische data over multi-modaal reizen middels een speciaal ontworpen, gestructureerde vragenlijst; 3) ontwikkeling van een nieuw keuzesetgeneratie-algoritme, dat toepasbaar is op gemengde private en openbare vervoer netwerken van realistische omvang. Om voor de reizigers, die aan het onderzoek hebben meegedaan, op een efficiënte wijze alternatieven te genereren, zijn de multi-modale reizen opgesplitst in drie afzonderlijke delen, namelijk de treinreis, het voortransport naar het instapstation en het natransport naar de bestemming, is het algoritme op elk deel afzonderlijke toegepast en zijn hieruit vervolgens deur-tot-deur alternatieven geconstrueerd; 4) analyse van zowel huidig reisgedrag, kennis van alternatieven als beschikbaarheid van alternatieven; 5) toepassing van verschillende type keuzemodellen om de voorkeuren van reizigers voor de verschillende onderdelen van de reis te bepalen. (Author/publisher)
Abstract