In eerste instantie is gekeken hoe betrouwbaarheid gedefinieerd en gemeten kan worden. Geconcludeerd wordt dat verschillende aspecten van betrouwbaarheid voor betrokkenen (weggebruiker, de overheid en de wegbeheerder) van belang zijn en dat er per aspect soms gekozen kan worden uit meerdere definities. Relevante meetbare indicatoren zijn: kans om ‘op tijd’ te zijn op het net en per traject, extra reistijd op het net en per traject en het aantal langdurige vertragingen op het net (als indicator van kwetsbaarheid). Empirisch onderzoek van detectiegegevens laat zien dat het mogelijk is om de betrouwbaarheid op het hoofdwegennet te beschrijven zowel op het hele net als per traject van oprit naar afrit. Het grootste deel van het reistijdverlies door onbetrouwbaarheid op het hoofdwegennet is tijdens de spitsuren op bepaalde trajecten: hier is niet alleen een dagelijks voorspelbaar verlies, maar een nog groter onvoorspelbaar verlies. Buiten de spitsuren is het verlies minder groot, maar niet voorspelbaar voor de reiziger. Op het onderliggend wegennet kan de onbetrouwbaarheid niet gemeten worden, omdat gegevens hiervoor ontbreken. Belangrijkste oorzaak van de onbetrouwbaarheid is de variatie in de vervoervraag gedurende de dag, van dag tot dag en per traject. Een (kleiner) deel van de onbetrouwbaarheid wordt veroorzaakt door regen, ongevallen en wegwerkzaamheden. Vooral combinaties van deze drie factoren en een klein deel van de ongevallen kunnen tot grote tijdsverliezen leiden. (Author/publisher)
Abstract