In Nederland gelden voor taxichauffeurs regels voor rij- en rusttijden, zoals die — hier en elders in Europa — ook gelden voor chauffeurs van vrachtauto’s en touringcars. De rij- en rusttijden moeten tijdens de dienst worden bijgehouden in een rittenstaat en een werkmap. Chauffeurs en taxibedrijven ervaren dit als een aanzienlijke administratieve last. Ook de handhavingkosten zijn aanzienlijk. Bij inspecties kunnen de rittenstaat en de werkmap worden gecontroleerd. Het SEO rapport “Toekomst voor de taxi” stelt als fundamenteel punt dat de toepassing van de rij- en rusttijdenregels op de taxibranche internationaal vrij uitzonderlijk is. Het afwijkende werkpatroon van de taxichauffeur is vermoedelijk de voornaamste verklaring dat taxichauffeurs in andere landen zijn vrijgesteld van deze regels. Het ligt immers in de rede, zo stelt het SEO rapport, dat chauffeurs, wachtend op standplaatsen, veel pauzes hebben, waardoor de kans op oververmoeidheid afneemt. Verder rijden taxichauffeurs veelal in steden, waar het risico om in te dutten achter het stuur veel kleiner is dan tijdens lange afstanden op autosnelwegen. Voorts meldt het rapport dat er geen empirisch materiaal voor Nederland lijkt te bestaan om het overheidsingrijpen op dit punt te schragen. Ook in het buitenland zijn statistieken die iets zeggen over een mogelijke relatie tussen rij- en rusttijden voor taxi’s en de verkeersveiligheid zeer schaars, zo stelt het rapport. Kort gezegd vormt het ingrijpen door de overheid, volgens dit SEO rapport, door middel van deze regels een aanzienlijke druk en handhavingslast op de taximarkt, terwijl de noodzaak (en daarmee de rechtmatigheid van het overheidsingrijpen) onvoldoende lijkt vast te staan. De rij- en rusttijden die in Nederland gelden voor taxichauffeurs zijn vastgelegd in het Arbeidstijdenbesluit-vervoer (Atb-v). Deze gelden voor alle bestuurders (werknemers en zelfstandigen) en de werkgevers. Het Atb-v stelt o.a. regels omtrent de maximale arbeid, dagelijkse en wekelijkse rust, maximale rijtijden, nachtarbeid, zondagarbeid en pauzes. Dit rapport is stapsgewijs, gerelateerd aan de onderzoeksvragen, opgesteld. Hoofdstuk 2 zoomt in op de motieven voor de regelgeving met betrekking tot rijen rusttijden, terwijl hoofdstuk 3 de interviews, gericht op de praktijkervaringen van de branche in Nederland, reflecteert. Hoofdstuk vier geeft een overzicht van de verkregen inzichten uit het buitenland, en hoofdstuk vijf geeft kort de empirie in Nederland en het buitenland weer. Hoofdstuk zes rondt dit rapport af met een aantal conclusies en aanbevelingen. (Author/publisher)
Abstract