Om een inzicht te geven in de problematiek van het beleidsondersteunend onderzoek vanuit de gezichtshoek van de onderzoeker, zou ik kunnen beginnen met op grond van tien jaren praktijk met beleidondersteunend onderzoek op het terrein van de verkeers(on)veiligheid een opsomming te geven van alle negatieve en dus teleurstellende ervaringen. De auteur zou dan ook bij het aangeven van de mislukkingen het accent kunnen leggen bij de beleidinstanties, die elke keer weer goedbedoeld onderzoek naar onze mening verkeerd interpreteerden of gebruikten. Maar het past eerder te constateren dat veel onderzoekers zich in het verleden te weinig hebben gerealiseerd dat hun onderzoek weliswaar een belangrijke schakel is, maar toch niet meer dan dat in het totale beleidproces. Wil het werk van de onderzoeker in het besluitvormingsproces van de beleidinstanties passen, dan zal er veel tijd besteed moeten worden aan wetenschappelijke en dus systematische analyse van dit beleidproces.
Abstract