Doel van deze bijdrage is te laten zien dat een goede verkeersplanning op regionale schaal, waarbij wordt uitgegaan van een samenhangend netwerk van hogere en lagere orde wegen, kan leiden tot een aanzienlijke verbetering van de oversteekkans voor wilde dieren. Dat geldt in het bijzonder voor de lagere orde wegen, waar de traditionele fysiek-technische ingrepen langs de weg zoals rasters en onderdoorgangen grote beperkingen kennen. Wij bespreken maatregelen waarbij verbetering van de passeerbaarheid van de weg centraal staat en hun effecten. Dit wordt geïllustreerd met enkele praktijkvoorbeelden. Deze laten zien dat van de instelling van een “ruraal verblijfsgebied”, bijvoorbeeld in de vorm van een Duurzaam Veilig ingerichte 60 km/h zone, grote gunstige effecten zijn te verwachten voor de fauna door lagere slachtofferkansen en omdat door verminderde barrièrewerking van erftoegangswegen grotere aaneengesloten leefgebieden ontstaan. (Author/publisher)
Abstract