Na de zorg vinden inzichten uit de positieve psychologie steeds meer ingang in managementliteratuur en – voorzichtig – de bestuurskunde. Beleidsevaluatie is in wezen ook een positieve functie: het is bedoeld om beleid te beoordelen en te verbeteren. Daarvoor is wel nodig dat de uitkomsten van evaluatieonderzoek worden benut: gebruikt wordt in debatten en nieuwe voorstellen door beleidsmakers en bestuurders. In evaluatieliteratuur geldt ‘het benuttingsvraagstuk’ echter als een klassieker. Dit artikel gaat in op wat er in het verleden gedaan is om de benutting van beleidsevaluatie te verbeteren en waarom dat zowel belangrijk als onvoldoende is. Vanuit het idee dat beleidsmakers en bestuurders een benadering die kiest voor ‘wat goed is versterken’, beter zullen benutten, wordt een op ‘succes’ gerichte en dus positieve benadering van evaluatie voorgesteld. Voorbeelden van methoden en recente initiatieven geven inzicht in wat er mogelijk is. De conclusie is dat een positieve insteek van beleidsevaluatie een belangrijke aanvulling is op het arsenaal van evaluatoren die het belangrijk vinden dat hun werk gebruikt wordt en bijdraagt aan betere beleidsresultaten. (Author/publisher)
Abstract