Onkruidgroei op verhardingen bestrijden en voorkomen is al lang een belangrijke taak voor steden en gemeenten. Onkruidbestrijding is echter een actueel onderwerp. Om het oppervlaktewater te beschermen, is gebruik van herbiciden in openbare ruimten in Vlaanderen sinds 2001 eigenlijk bij wet verboden. De overgangsperiode waarin gemotiveerd van nulgebruik kan worden afgeweken, loopt in 2015 af. Openbare instellingen in Vlaanderen mogen dan onder geen enkel beding nog herbiciden toepassen. Ook in het Brusselse Hoofdstedelijk Gewest en in Wallonië volgt de wetgeving deze trend of wordt alleszins in die richting gedacht. Veel gemeenten hebben al grote inspanningen geleverd om deze wetgeving te volgen, maar een aantal belangrijke knelpunten blijft bestaan. Er zijn alternatieve methoden bekend, maar de kennis over de doeltreffendheid en de toepassingsfrequentie is nog beperkt. Bovendien kunnen gepast ontwerp, juiste keuze van voegvullingsmateriaal en optimale detailafwerking preventief werken om onkruidgroei te vertragen of zelfs te voorkomen. Duidelijke richtlijnen en aanbevelingen hiervoor ontbreken echter nog en verdere bewustmaking van alle doelgroepen (ontwerpers, beheerders, reinigingsbedrijven, straat steenfabrikanten, burgers, enz.) is noodzakelijk. Daarom is het OCW in samenwerking met de vakgroep Plantaardige Productie van de Universiteit Gent gestart met een onderzoek naar ”optimale” onkruidbeheersing op verhardingen (IWT-project VISCO 07067). Het heeft tot doel een overzicht te geven van de beschikbare preventieve (ontwerp, voegvulling, verhardingssoort, enz.) en niet-chemische curatieve (vegen, borstelen, branden, behandeling met hete lucht, infrarood of stoom, enz.) methoden voor onkruidbeheer, gerangschikt naar doeltreffendheid, kostprijs en milieueffecten. (Author/publisher)
Abstract