Sinds 1968 wordt vrijwel jaarlijks door de SWOV (Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid) in opdracht van Rijkswaterstaat onderzoek uitgevoerd naar de aanwezigheid en het gebruik van autogordels door vóórinzittenden van personenauto's. In 1989 is daaraan ook onderzoek toegevoegd naar de aanwezigheid en gebruik van gordels achterin personenauto's, en naar het gebruik van kinderzitjes. In 1995 is het onderzoek aangevuld met de afstelling van hoofdsteunen bij bestuurders en voorpassagiers. In 1997 en in 1998 heeft Rijkswaterstaat dit onderzoek naar het gebruik van beveiligingsmiddelen herhaald. Hiertoe heeft de SWOV aan Inspectrum de opdracht gegeven de voorbereiding en uitvoering van het veldwerk van dit onderzoek ter hand te nemen. Het onderzoek bestond uit een viertal onderdelen, te weten: • beoordeling van de 48 observatieplaatsen verspreid door Nederland; • opzet en afdruk van de enquête- en observatieformulieren; • veldwerk: afnemen en uitdelen van de enquêtes, beoordeling gebruik autogordels en hoofdsteunen • verwerking van het veldwerk en teruggestuurde enquêteformulieren. Om de onderzoeken in de afgelopen jaren met elkaar te kunnen vergelijken, is tijdens de uitgevoerde onderzoeken gebruik gemaakt van zogenaamde observatieplaatsen. Op deze observatieplaatsen heeft het veldwerk plaatsgevonden. Vanwege veranderende omstandigheden is het mogelijk dat bepaalde observatieplaatsen niet meer voldoen aan de eisen van het onderzoek. Daarom heeft de SWOV voor aanvang van het veldwerk de observatieplaatsen gecontroleerd. De observatieplaatsen zijn te onderscheiden naar wegtype en ligging binnen of buiten de bebouwde kom. Buiten de bebouwde kom zijn dat auto-snelweg en niet-auto-snelweg. Binnen de bebouwde kom betreft het belangrijke verkeersstraten met een doorgaande functie en verkeersstraten in de stad. Ieder type observatieplaats komt in iedere provincie éénmaal voor. Van de observatieplaatsen zijn alleen een aantal richtingen veranderd, en niet de locatie. Van de locaties zijn overzichtskaartjes gemaakt, waarna de locaties zijn verdeeld in 6 gebieden. Dit is gedaan op basis van de opzet van soortgelijke onderzoeken in voorgaande jaren. Per locatie was een routebeschrijving en een kaartje bijgevoegd, zodat de enquêteurs weinig moeite zouden hebben met het vinden van de juiste locatie. Een overzicht van de locaties en de daarbij gehanteerde codering is opgenomen in bijlage 1. (Author/publisher)
Abstract