De stadsregio’s en provincies zijn verantwoordelijk voor het regionaal verkeersveiligheidsbeleid. Dit maakt veelal onderdeel uit van de regionale- en provinciale verkeers- en vervoerplannen. Deze plannen worden in goed overleg met de gemeenten en met andere partijen opgesteld en vormen ook de basis voor het gemeentelijk beleid. Daarmee is er samenhang tussen landelijk, regionaal en lokaal beleid. Een regionale ambitie voor verkeersveiligheid kan stimulerend werken. Zowel naar gemeenten als ook naar andere partners. Uiteraard moet verdere regionale inkleuring van de ambitie mogelijk zijn en blijven. Zo omarmen steeds meer provincies het gedachtegoed dat het niet langer acceptabel is dat er verkeersslachtoffers vallen. ‘Maak van de nul een punt’ en ‘Op weg naar nul’ zijn hier voorbeelden van. Een dergelijke ambitie sluit een cijfermatige regionale doelstelling niet uit. De ambitie van nul slachtoffers kan gezien worden als de hoogste ambitie; het streven waar iedereen naar toe wil. Op weg daar naar toe kun je met elkaar ijkmomenten afspreken. Het doel moet daarbij overigens gezien worden als ‘thermometer’, niet als middel om decentrale overheden op af te rekenen. Over de doorvertaling van de doelen voor 2020 zijn nog geen afspraken gemaakt tussen Rijk en decentrale overheden. Met de actualisatie van het Strategisch Plan Verkeersveiligheid is het moment daar om de discussie over regionale doelen te voeren. Op landelijk niveau blijven aantallen verkeersdoden en ernstig gewonden een goede indicator om de ontwikkeling te volgen. Het is echter de vraag of deze indicator op regionaal niveau nog geschikt is. (Author/publisher)
Abstract