Meer samenwerking en coördinatie in achterlandketens van zeehavens is wenselijk voor haar concurrentiekracht. Echter deze samenwerking tussen de betrokken actoren komt niet spontaan tot stand en blijkt lastig te realiseren omdat het gaat om een grote groep van verschillende actoren. Naast marktpartijen die de overslag en het vervoer verzorgen, zijn dit partijen met een publiek taak, zoals het havenbedrijf, de douane, de inspectiediensten en verschaffers van infrastructuur. Tussen de partijen bestaan coördinatieproblemen die ontstaan door een gebrek aan contractuele relaties, informatieasymmetrie en/of belangentegenstellingen. Het is uitdaging voor de betrokken actoren op zoek te gaan naar samenwerkings- en coördinatievormen voor ontstane coördinatieproblemen. Uit een scan blijkt dat er in de praktijk tal van ‘coördinatiearrangementen’ bestaan om coördinatieproblemen op te lossen. In dit paper wordt een aanzet gedaan om coördinatiearrangementen in achterlandketens van maritieme containers te verklaren. Er wordt een overzicht gegeven van theoretische inzichten over samenwerking en coördinatie. Daarna worden vanuit een economisch perspectief vier oplossingsrichtingen gedefinieerd: het veranderen van incentives, het aangaan van een interfirm alliance, het veranderen van scope en het creëren van collective action. Het paper beredeneert vanuit de economische organisatietheorie waarom voor een bepaald coördinatiearrangement wordt gekozen. Een aantal samenwerkings- en coördinatievormen uit de praktijk worden verklaard. (Author/publisher)
Abstract