“… wat heb je aan een 30 zone als de auto’s er toch gemiddeld 50 tot 60 km per uur rijden? Er liggen veel te weinig drempels en de politie heeft geen tijd om bonnen uit te schrijven. Bovendien geeft de politie aan dat handhaven toch geen zin heeft, omdat de weg niet goed ingericht is. Beste meneer van de gemeente, mijn kinderen durven niet eens de weg over te steken; wat gaat u aan deze levensgevaarlijke situatie doen?…” Nederland wordt gelukkig steeds verkeersveiliger. Dit is mede te danken aan de introductie van het Duurzaam Veilig-programma en de hieruit voortvloeiende wegcategorie-indeling. Toch is er op deze wegcategorie-indeling ook vaak kritiek. Deze kritiek spitst zich met name toe op de zogenoemde ‘grijze’ wegen. Dit zijn vaak wijk- of buurtverzamelwegen met (veel) spanning tussen de verkeers- en verblijfsfunctie. Het autoverkeer is op deze wegen zo dominant dat de leefbaarheid onder druk staat. Duurzaam Veilig biedt hier helaas onvoldoende antwoord op zo blijkt in de praktijk. De te presenteren handreiking helpt wegbeheerders om ‘meer maatwerk’ te bieden op deze ‘grijze’ wegen. De rode draad hierbij is: van Duurzaam Veilig naar Duurzaam Leefbaar. (Author/publisher)
Abstract