Abstract
De manier waarop het wegverkeer zoals we dat nu kennen functioneert, is langzaam, stukje bij beetje, gegroeid. Gedurende de eeuwen ontstonden steeds opnieuw nieuwe wensen en bleken nieuwe problemen. Elke keer werd en wordt geprobeerd daar zo goed mogelijk aan tegemoet te komen. Soms stond verhoging van de reissnelheid op de voorgrond, soms overheerste het gebrek aan capaciteit, en soms wenste men de verkeersveiligheid sterker te bevorderen. Deze ontwikkeling heeft niet tot het meest ideale systeem heeft geleid. Zo liggen sommige van onze autowegen nu langs hetzelfde tracé als waarover in de Middeleeuwen de postkoetsen trokken of waarlangs Napoleon zijn wegen liet aanleggen. Het is tijd om in ons denken nu eerst even een stap terug te doen.