De nota Veiligheid Bermen heeft tot doel de wegbeheerders te informeren over het belang van een veilige berminrichting en mede op grond van de stand van zaken van een aantal onderzoeken in kort bestek aandachtspunten aan te stippen. Bermongevallen hebben een groot aandeel in de verkeersonveiligheid. Buiten de bebouwde kom was in 1984 ca. 29% van de dodelijke ongevallen een vast-voorwerp ongeval. Om het aantal (ernstige) ongevallen te doen afnemen zijn maatregelen op het gebied van de bermbeveiliging noodzakelijk. Sinds het verschijnen van de richtlijnen voor het ontwerpen van autosnelwegen Hoofdstuk VII Bermbeveiliging in aardebanen zijn er tal van ontwikkelingen. Overigens worden deze richtlijnen momenteel herzien. Van de belangrijkste onderzoeken sinds 1975 wordt een overzicht gegeven. Met namen het onderzoek Taluds (deel 1) leidt tot andere inzichten. In de vigerende richtlijnen is de hoogte en helling van een talud bepalend voor het eventueel afschermen. Uit het onderzoek blijkt dat een vloeiende boven- en onderafronding van het talud belangrijk zijn en in mindere mate de hoogte. Dat wil zeggen dat steile taluds met kleine hoogteverschillen veel risico opleveren; taluds met grotere hoogteverschillen leveren op zichzelf vaak minder risico op. Verder wordt in de nota onder meer ingegaan op zaken als: - het begrip obstakelvrije zone en hoe daarmee om te gaan is; - de relatie bermbeveiliging en onderhoud; - de verzwaarde leuning (veiligheidsleuning) op kunstwerken; - kantbanden.
Abstract