Deze studie maakt deel uit van een omvangrijk onderzoekprogramma van de Werkgroep Banden, Wegdekken en Slipongevallen. De opdracht was, met gebruikmaking van bestaande gegevens, te zoeken naar een statistische relatie tussen de stroefheid van een wegdek en het aantal ongevallen per miljoen voertuigkiloineters. De te ontwikkelen onderzoekprocedure moest op het punt van de wegdekstroefbeid bruikbaar zijn voor de overheid bij het bepalen van een verkeersveiligheidsbeleid. Met de uitkomsten van de studie zou waar mogelijk het beleid rechtstreeks worden gevoed. De studie is verricht met bestaande gegevens uit de jaren 1965 en 1966. Zij omvat nagenoeg alle belangrijke wegvakken van het Nederlandse rijkswegennet, waarbij twee wegtypen werden onderscheiden, Wegtype I omvat voornamelijk autosnelwegen. Tot wegtype II behoren de overige wegen zoals autowegen en wegen met één rijbaan. De stroefheidsgegevens, waarvan in deze studie gebruik is gemaakt, hebben betrekking op wegdekken in natte toestand. De hoge stroefheid van droge wegdekken zou door vrijwel geen nat wegdek worden bereikt. Ook de aanwezige intensiteitsgegevens moesten dus op natte wegen betrokken worden en dit is slechts mogelijk geweest met behulp van cijfermateriaal over de duur van de neerslag. Over de wijze waarop wegdekken opdrogen, is nog onvoldoende bekend. De ongevallengegevens bevatten een rechtstreekse aanduiding van de weersgesteldheid. Binnen de opdracht zijn het dan ook weersomstandigheden van regen, waarmee de studie zich in hoofdzaak heeft beziggehouden. Ongevallen op wegdekken die door sneeuw, ijzel of vuil extra glad waren, bleven buiten het onderzoek.
Abstract