In de jaren vijftig is het idee ontstaan om het Rotterdamse wegenplan te ontlasten door de rijkswegen nabij de stad zo te traceren dat een ruit rond de stad zou worden gevormd. Het is duidelijk dat een zodanig groots project een zeer lange periode van aanleg vergt, zodat tussen het tijdstip waarop begonnen werd en de sluiting van de ruit veel tijd ligt. In die periode van twintig jaar zijn de criteria die aan de weg gesteld worden en bepaalde kwantitatieve omstandigheden als verkeersintensiteit, sterk gewijzigd. Enerzijds is het nuttig gebruik te maken van de ontwikkelingen gedurende dit tijdsverloop, anderzijds ontstaat een bepaalde verscheidenheid die de uniformiteit van een project verstoort. Dit is echter niet zo bewaarlijk, omdat enige wegen zover uit elkaar liggen, dat zij als zelfstandige eenheden gezien kunnen worden. Wat betreft de verlichtingstechniek is de Rotterdamse ruit interessant, omdat door dit tijdsverloop de voortgang van de verlichtingstechniek en de veranderde zienswijze daarop in de verschillende installaties is terug te vinden. (Author/publisher)
Abstract