Veiligheid en verzekeraars: het is op het eerste gezicht geen voor de hand liggende combinatie. Geen combinatie ook die verzekeraars zelf vaak voor het voetlicht brengen. Eigenlijk is dat vreemd, want verzekeraars zijn op tal van manieren betrokken bij de veiligheid in ons land. Zo verzekeren ze inboedels, huizen en gebouwen — en kunnen daardoor preventieve eisen stellen om criminaliteit en brand te voorkomen. Ze maken mensen bewust van risico’s en belonen goed gedrag (denk aan het bonus-malussysteem bij autoverzekeringen), werken mee aan veiliger wegen en zijn een actief partner in de strijd tegen auto- en ladingdiefstal en hennepteelt. Als je al die activiteiten bij elkaar optelt, kun je eigenlijk niets anders concluderen dan dat een schadeverzekering een veiligheidspolis is. De vraag is alleen of de branche zich dat wel voldoende realiseert. Verzekeraars zien zichzelf vaak niet als hoofdrolspeler in het veiligheidsdebat, en worden dat ook door anderen niet altijd gezien. De Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid wees er eind 2011 in haar rapport ‘Evenwichtskunst’ niet voor niets op dat de overheid weliswaar een systeemverantwoordelijkheid heeft voor veiligheid, maar dat het niet alleen een taak van de overheid is. Volgens de WRR moet er een evenwichtiger verantwoordelijkheidsverdeling komen tussen overheid, bedrijven en burgers. Het Verbond onderschrijft de conclusies en aanbevelingen van de WRR van harte. (Author/publisher)
Abstract