Bij de keuze om al of niet de trein te nemen vormt het voor-en natransport de belangrijkste bottleneck. Het makkelijkst is om gewoonte kunnen lopen van en naar het station, maar te midden van alle andere modaliteiten delft de voetganger vaak het onderspit. Die situatie kan verbeteren door de stationsomgeving te verdichten, waardoor meer herkomsten en bestemmingen op loopafstand van het station komen te liggen, en door routes aantrekkelijker te maken, waardoor lopen prettiger wordt en bestemmingen minder ver lijken. Een analyse van omgevingskenmerken van een veertigtal stationsomgevingen toont aan dat het aantal en type functies in de stationsomgeving van belang is, maar ook de ligging van het station in het stratenpatroon. PERS, een Engels waarderingssysteem voor voetgangersroutes, geeft inzicht in knelpunten op een lager schaalniveau. Belevingsonderzoek werkt ondersteunend. Op basis van deze drie analyses kan 'evidence based' advies gegeven worden ter verbetering van de situatie van de voetganger. (Author/publisher)
Abstract