Het al dan niet bewust negeren van een rood verkeerslicht, ook wel roodlichtnegatie genoemd, is voor veel beleidsmakers en wegbeheerders een hoofdbreker. In 2009 was roodlichtnegatie de hoofdtoedracht bij 5,3% van de ongevallen met een dodelijke afloop. De type weggebruikers die het meest door rood gingen waren voornamelijk (brom)fietsers. Om roodlichtnegatie onder (brom)fietsers tegen te gaan wordt er onder andere gebruik gemaakt van de fietswachttijdvoorspeller (WTV): een verkeerslantaarn met een bijbehorende wachttijdindicator met als belangrijk doel het wachten te veraangenamen en roodlichtnegatie tegen te gaan. Inmiddels zijn er door de jaren heen vele WTV’s in binnen- en buitenland geplaatst. De eerste wachttijdvoorspeller in Nederland werd in 1996 geplaatst in Zwolle. Na evaluatie waren de effecten positief: roodlichtnegatie nam af met 50%. In de daaropvolgende jaren bleek echter dat het effect diffuus is. De WTV zou niet zozeer aan de reductie van roodlichtnegatie bijdragen: er is juist een verschuiving zichtbaar in het negatiemoment. Ook uit internationale literatuur blijkt dat WTV’s niet altijd bijdragen aan reductie van roodlichtnegatie. Echter, over een verschuiving in het negatiemoment is internationaal gezien weinig bekend. Een verschuiving in het negatiemoment kan andere consequenties voor de verkeersveiligheid hebben. Daarnaast lijkt het er ook op dat er verschillen zitten tussen de korte termijn (direct na plaatsing) en lange termijn (langere tijd na plaatsing) effecten van WTV’s. Voor WTV’s voor fietsers is er in Nederland nauwelijks onderzoek gedaan naar deze termijn effecten en ook niet in combinatie met het verschuiven van het negatiemoment. In dit onderzoek zal hier dieper op ingegaan worden. (Author/publisher)
Abstract