In deze studie zijn we nagegaan wat de relatie is tussen woonlocatie respectievelijk werklocatie en het autogebruik in de spits, en dan met name het gebruik van zwaar belaste wegen. Niet onverwacht ondervinden mensen in de Randstad de meeste last van zwaarbelaste wegen. Binnen de landsdelen hebben de woonlocaties niet zo veel invloed op het aan-deel van het autoverkeer dat over zwaarbelaste wegen gaat. Het blijkt dat vooral de ver-schillen in het totale autogebruik van doorslaggevende invloed zijn voor het gebruik van zwaarbelaste wegen. De hypothese dat spreiden van de woningen gunstig is omdat pendelaars dan men min-der last zouden hebben van de drukke wegen rond steden, gaat met name in de Randstad dan ook niet op. Ook als mensen verder van de stad wonen, moeten ze voor het werk toch veelal nog gebruik maken van de drukke wegen naar de stadsgewesten. We kunnen ons dan ook aansluiten bij de conclusies uit Nieuwbouw in beweging (Snellen et al. 2005): om de automobiliteit te beperken is inbreiden, vooral binnen de contour van 1971, beter dan uitleg en uitleg aan de stadrand is beter dan verder weg. Bundelen is dus beter dan spreiden. Ook bij de werklocaties scoren de binnenstedelijke gebieden gunstig: voor A-locaties is het autoaandeel zo laag, dat ondanks de wat grotere woon-werkafstanden en het vrij forse gebruik van zwaarbelaste wegen, de totale afstand over problematische wegen toch duidelijk lager is dan elders. De B-locaties, stadsrandlocaties met een afrit van de snelweg en redelijk goed openbaar vervoer, scoren minder goed, omdat het autoaandeel fors blijft en het verkeer ook veel last heeft van zwaarbelaste wegen. Feitelijk scoren ze in de Randstad niet beter dan de C-locaties. In dit licht was de feitelijk ontwikkeling van de werkgelegenheid de afgelopen periode niet erg gunstig. De groei was het laagste op A-locaties en het hoogste op de B- en C-locaties. Spreiden van de werkgelegenheid lijkt zinvoller dan van de woonlocaties. Wanneer het werk verder van de steden ligt, heeft het woon-werkverkeer duidelijk minder last van zwaarbelaste wegen. Het beleid zou dus moeten kiezen voor de twee uitersten: het sti-muleren van werkgelegenheid bij echte stationslocaties (A), of voor het spreiden van werk op locaties verder van de stad. De B-locaties aan de stadrand blijken een slecht compromis. (Author/publisher)
Samenvatting