Het doel van dit onderzoek was de ontwikkeling van een testinstrument voor het evalueren van de rijvaardigheid bij 75-plussers. Een rijvaardigheidsonderzoek werd uitgevoerd aan de hand van een zelfevaluatie, klinische testen en een rijsimulator. Uit dit onderzoek kwam dat oudere mensen compenseren uit zichzelf al functionele beperkingen door verplaatsingspatronen aan te passen. Uit het onderzoek blijkt dat eerst al de zelfevaluatie mensen aanzet tot nadenken over de eigen rijvaardigheid, maar geen goede indicatie leveren voor cognitieve stoornissen. Echter zijn het vooral cognitieve, klinische testen die voorspellend zijn voor de rijprestatie in de rijsimulator. Door een geringe sample en het frequent optreden van simulatorziekte is verder onderzoek nodig om te komen tot een gevalideerd testinstrument. In het algemeen levert dit onderzoek wel indicaties over de relatie tussen de verschillende meetmethoden en het voorspellend vermogen en kan het een bijdrage leveren aan het toekomstig onderzoek bij 75-plussers. (Author/publisher)
Samenvatting