De buurtontsluitingswegen, ook wel ‘grijze wegen’ genoemd, vertegenwoordigen van oudsher al tegenstrijdige belangen. Op deze wegen is namelijk het conflict tussen verkeersfunctie en verblijfsfunctie het sterkst aanwezig. In de Gemeente Eindhoven zijn deze wegen, in het categoriseringsplan dat in 1998 door de gemeenteraad is vastgesteld, gecategoriseerd als erftoegangswegen. Dit in tegenstelling tot de Gemeentes Nijmegen, Tilburg en Arnhem waar de buurtontsluitingswegen de verkeersfunctie hebben behouden. De Gemeente Eindhoven is tot deze categorisering gekomen, omdat het landelijke beleid erop gericht is zo groot mogelijk verblijfsgebieden te creëren. De Gemeente Eindhoven heeft dit beleid overgenomen, waardoor veel buurtontsluitingswegen als erftoegangswegen gecategoriseerd zijn. Deze categorisering is in dit onderzoek getoetst en hieruit is gebleken dat de verblijfsfunctie niet voor alle buurontsluitingswegen de geschikte oplossing is. Op sommige wegen was het beter geweest om de verkeersfunctie te behouden. De buurtontsluitingswegen zijn namelijk aangepast op fiets-, bus- en calamiteitenroutes en zijn vaak uitgevoerd als brede, geasfalteerde wegen waardoor ze in hun huidige verschijningsvorm te categoriseren zijn als gebiedsontsluitingswegen. Het in overeenstemming brengen van deze wegen met de inrichting van een verblijfsgebied is een omvangrijke en kostbare operatie, waarvoor op dit moment geen geld beschikbaar is. Daarnaast is het ook een moeilijke opgave, want wanneer een verkeersruimte wordt teruggegeven aan het langzame verkeer, moet dit blijken uit het ontwerp. Maar de gemeente heeft met de hulpdiensten en busmaatschappijen afspraken gemaakt met betrekking tot de inrichting van Duurzaam Veilig, waardoor het lastig is om tot een inrichting voor een verblijfsgebied te komen. Omdat op deze wegen veel verschillende belangen behartigd moeten worden is het voor de Gemeente Eindhoven van belang een inrichting voor deze wegen te ontwerpen waarbij de principes van het verkeersveiligheidsconcept Duurzaam Veilig gehandhaafd worden. Op die manier kan, bij reconstructie van buurtontsluitingswegen, deze herinrichting alsnog worden uitgevoerd. Dit betekent wel dat maatregelen pas worden genomen over een lange tijd. Om deze tijd te overbruggen zal een meer dan ‘sobere’ inrichtingsvariant ontwikkeld moeten worden. Maar welke inrichting de buurtontsluitingswegen ook krijgen deze moet zo zijn dat een verkeersdeelnemer weet welk verkeersgedrag van hem verwacht wordt en welk verkeersgedrag hij van andere weggebruikers kan verwachten. (Author/publisher)
Samenvatting