Ontwikkelingen op het gebied van verstedelijking en verkeersinfrastructuur sluiten onvoldoende op elkaar aan. Betere afstemming kan bijdragen aan het bereiken van doelen op diverse beleidsterreinen van zowel Rijk als regio, zoals het vergroten van de economische vitaliteit en aantrekkelijkheid van stedelijke regio’s, verbeteren van de bereikbaarheid, verduurzamen van de mobiliteit en een doelmatiger besteding van publieke gelden. Dit rapport laat zien dat tussen 2000 en 2010 nieuwe woningen en werkplekken vooral zijn gerealiseerd op relatief autoafhankelijke plekken, zoals in suburbane gebieden en op snelweglocaties. Drukke (snel)wegen in stedelijke gebieden worden hierdoor nog drukker. Op de meer stedelijke plekken, die beter bereikbaar zijn met verschillende vervoerswijzen door onder andere een goede openbaarvervoerontsluiting, is het aantal inwoners en werkplekken juist nauwelijks toegenomen. De potentie van de vele recent gebouwde stations wordt hierdoor slechts beperkt benut. Willen verstedelijking en infrastructuur elkaar meer gaan versterken, dan moet het beleid worden aangepast. Zodra de economie weer aantrekt en nieuwe ruimtelijke ontwikkelingen in gang worden gezet, kan het beleid verstedelijking en infrastructuur in betere samenhang ontwikkelen. Dat vraagt van beleidsmakers moed om te kiezen én de wil om te delen. Er zijn verschillende kansrijke opties:1. Knooppuntontwikkeling: kiezen voor verstedelijking nabij stations.2. Inzetten op nabijheid van wonen en werken, oftewel kiezen voor het beter benutten van de bestaande stad.3. Het versoepelen van verplaatsingsketens, dat wil zeggen betere overstapmogelijkheden tussen verschillende vervoerswijzen. Voor alle drie de opties geldt dat het nodig is dat ruimtelijk en mobiliteitsbeleid gezamenlijk verantwoordelijkheid dragen voor de gevolgen van beslissingen die doorwerken op elkaars beleidsterrein. Daarnaast kan het beleid efficiënter worden als financiële middelen meer worden gedeeld over de traditionele sectorgrenzen heen. (Author/publisher)
Samenvatting