Ziekenhuisbestanden bevatten een heleboel informatie die nuttig gebruikt kan worden voor het verkeersveiligheidsbeleid. Ze kunnen namelijk gebruikt worden om een beeld te geven van het totale aantal ernstig gewonde verkeersslachtoffers en van het aantal verkeersslachtoffers die de spoedgevallendiensten opzoeken. Daarnaast vormen ze een grote bron van medische informatie over verkeersslachtoffers, met onder meer gegevens over soort verwonding (letselpatroon, letseltype), verpleegduur, medische verrichtingen. Deze gegevens laten verschillende analyses toe, evenals de mogelijkheid om de werkelijke financiële kost van verkeersslachtoffers te berekenen. In dit rapport gaat de aandacht in eerste instantie uit naar het bepalen van de omvang van het aantal ernstig gewonde verkeersslachtoffers, en meer bepaald naar de rol die de Minimale Klinische Gegevens hierbij kunnen spelen. De Minimale Klinische Gegevens (MKG), een systeem dat in de algemene ziekenhuizen informatie verzamelt over gehospitaliseerde patiënten, laten toe om via de E-codes de externe oorzaak van het ongeval te identificeren. Bijgevolg geven deze aan of het letsel opgelopen werd bij een verkeersongeval of bij een ander ongeval. Een recentelijk uitgevoerd onderzoek naar de bruikbaarheid van de E-codes binnen de MKG door de FOD Volksgezondheid, Veiligheid van de Voedselketen en Leefmilieu gaf aan dat de E-codes onvoldoende geregistreerd worden om voldoende bruikbaar te zijn voor beleidsondersteuning. Dit onderzoek leidde tot het rondsturen van een omzendbrief naar de ziekenhuizen betreffende de verplichting tot E-codering binnen de MKG. Vanaf 2003 moet deze verplichting leiden tot een aanzienlijke verhoging van de registratiegraad van de E-codes en stijgt bijgevolg ook het nut van deze gegevens in het kader van de eerder geformuleerde doelstelling. Om de MKG verder kwalitatief te verbeteren, dient bijkomende aandacht gegeven te worden aan het (juist) coderen van de vervoerswijze van het slachtoffer evenals het terugdringen van de hoge graad van codering van niet-gespecificeerde verkeersongevallen. Een verbetering van de MKG beantwoordt aan de nood aan kwalitatief betere medische gegevens om, zoals in het buitenland, succesvolle koppelingen te maken tussen de politiebestanden en ziekenhuisbestanden. Dergelijke koppelingen kunnen gebruikt worden voor de correctie van het aantal verkeersslachtoffers, maar bieden bijkomend ook de mogelijkheid tot diepgaander onderzoek naar de relaties tussen tal van ongevals- en letselkenmerken en naar de graad van misclassificatie van de letselernst door de politie. Het ontbreken van een unieke koppelvariabele, zoals naam of rijksregisternummer, zorgt ervoor dat het koppelen van politie- en ziekenhuisbestand geen sinecure is. Toch blijken er in het buitenland, zoals o.m. in Nederland en Engeland, voorbeelden te zijn waar men via een nauwkeurig geselecteerde set van variabelen die in beide bestanden voorkomen tot een behoorlijke graad van koppeling te komen. Volgende variabelen zouden bij een koppeling in Vlaanderen/België in aanmerking kunnen komen, gebaseerd op buitenlandse koppelingsonderzoeken: tijdstip van ongeval/opname, geslacht, leeftijd, plaats van gebeuren/geografische locatie, E-code en eventueel type weggebruiker en letselernst. Daarnaast kan men ook gebruikmaken van andere variabelen die noodzakelijkerwijze gecodeerd moeten worden omwille van de wet tot bescherming van de persoonlijke levenssfeer, maar dan dient goedkeuring verkregen te worden van de Ethische Comités van de ziekenhuizen en aangifte gedaan te worden bij de Commissie voor de bescherming van de persoonlijke levenssfeer. De taak van de overheid bestaat eruit dit proces van verbetering van de medische gegevens aan te moedigen en te ondersteunen. Daarnaast dient ervoor gezorgd te worden dat er daadwerkelijk gebruik gemaakt wordt van deze Minimale Klinische Gegevens door ze toe te passen voor de analyse van medische kenmerken van verkeersslachtoffers en in het kader van de correctie van het aantal ernstig gewonde verkeersslachtoffers. Op deze manier wordt een duidelijk positief signaal gegeven zowel naar de FOD Volksgezondheid, Veiligheid van de Voedselketen en Leefmilieu als naar de ziekenhuizen, dat de data wel degelijk gebruikt worden voor epidemiologisch onderzoek. Om dit proces te ondersteunen en verbeteren is het nodig dat de intersectorale samenwerking tussen de verkeers- en gezondheidsoverheden verbeterd wordt door het opstellen van een protocol of samenwerkingsovereenkomst. Een werkgroep samengesteld uit de verschillende betrokken actoren kan bovendien opgericht worden om het opstarten van een koppelingsprocedure tussen ziekenhuis- en politiebestand te begeleiden en vergemakkelijken. (Author/publisher) The report is available at: http://www.steunpuntverkeersveiligheid.be/nl/nl/modules/publications/st…
Samenvatting