Al bijna twee decennia is in Nederland gezocht naar een andere vorm van het beprijzen van het wegverkeer. Het ministerie van Verkeer en Waterstaat vindt een nieuw prijsbeleid noodzakelijk en de actoren zijn het momenteel op hoofdlijnen eens. Er zijn echter nog wel geschilpunten over de invulling van het beleid. Het ontwikkelen van nieuw prijsbeleid staat of valt met voldoende draagvlak onder de actoren. In dit artikel wordt met behulp van de literatuur over transitiemanagement, die hier wordt toegepast op prijsbeleid, aangetoond dat voor het motiveren van de actoren in het beleidsproces een tweesporenbeleid nodig is. Zo is het op mesoniveau noodzakelijk dat actoren komen tot een gezamenlijk pakket van beleidsinstrumenten waarin de verschillende (deels conflicterende) doelen en motieven worden samengebracht en tegemoet wordt gekomen aan het brede pallet van actorbelangen. Ter ondersteuning hiervan worden in dit artikel twee hulpmiddelen gepresenteerd: een overzicht van de doelen, motieven en belangen van actoren en een synthese van verschillende indelingen van prijsbeleidinstrumenten tot één overzicht. Daarnaast zijn experimenten het op microniveau, zoals Spits Mijden, van groot belang voor het ontwikkelen van een succesvol transitiepad. Voor het ontwikkelen van een nieuwe vorm van beprijzen moet er aansluiting worden gevonden bij de ontwikkelingen op de hogere schaalniveaus wat het uithoudingsvermogen van actoren op de proef zal stellen, maar dit proces kan versneld en verrijkt worden door procesmanagement toe te passen. (Author/publisher)
Samenvatting