Er zijn mensen in de samenleving die om uiteenlopende redenen niet altijd kunnen komen waar ze zouden willen omdat zij niet beschikken over de benodigde vervoersmogelijkheden, wat hun deelname aan de samenleving kan belemmeren. Deze mensen kunnen vervoersarmoede ervaren. Vervoersarmen hebben minder mogelijkheden om deel te nemen aan bijvoorbeeld werk, opleiding of aan sociale netwerken waardoor ze een groter risico hebben op sociale uitsluiting. Vervoersarmoede is een moeilijk te kwantificeren begrip. Dit onderzoek betreft een eerste aanzet om het risico op vervoersarmoede meetbaar te maken door gebruik te maken van integrale databronnen. Een zestal variabelen zijn gebruikt om het risico op vervoersarmoede op gemeente- en buurtniveau in kaart te brengen. Deze zes variabelen zijn gecombineerd tot de indicator ‘risico op vervoersarmoede op buurtniveau’. Deze methode is uitgewerkt voor twee steden; de stad met de sterkste bevolkingskrimp in de afgelopen tien jaar (Heerlen) en een stad met de sterkste bevolkingsgroei (Utrecht). Uit de resultaten komt naar voren dat volgens de ontwikkelde indicator het aandeel buurten met risico op vervoersarmoede in krimpgemeente Heerlen groter is dan in groeigemeente Utrecht. In Heerlen scoort 18,2 procent van de buurten in de hoogste categorie, in Utrecht is dat 1,9 procent. 5,5 procent van de Heerlense buurten heeft het laagste risico op vervoersarmoede, tegenover 13,2 procent van de buurten in Utrecht. (Author/publisher)
Samenvatting