Een transitie duurzame mobiliteit wordt alom als passende remedie gezien voor de bestuurlijke en operationele stagnatie in het Nederlandse verkeer en vervoersysteem.Wil het tot een transitie duurzame mobiliteit kunnen komen, dan dient de aansturing ervan op andere inzichten te zijn gestoeld dan die welke mede aan de huidige problematiek hebben bijgedragen. De gangbare inzichten uit de wetenschap schieten echter tekort, vooral omdat het menselijk gedrag niet op adequate wijze wordt ingepast. In dit artikel wordt een aanzet gegeven tot een conceptueel raamwerk dat perspectief kan bieden op een doorbraak in het denken en handelen ten aanzien van innovatieprocessen en transities. Centraal hierin staan inzichten uit de derde generatie systeemleer, (bedrijfs)psychologie en de bedrijfskunde. Kernelement vormt het principe van meervoudige dimensionaliteit dat in de praktijk neerkomt op het erkennen en herkennen van het belang van complementariteit. Dit principe biedt handreikingen voor het slechten van slepende controversen. Controversen die ook het denken over een transitie duurzame mobiliteit kenmerken en hinderen, zoals met betrekking tot vragen als maakbaar of niet, sturing of zelfsturing of denken of doen. Ook wordt ingegaan op de werking van de kennis-, de innovatie- en de organisatieparadox en de bijdrage die het conceptuele raamwerk kan bieden om de werking van deze paradoxen te verminderen. In het vervolg van dit onderzoek worden deze inzichten in de praktijk toepasbaar gemaakt en onderzocht. (Author/publisher)
Samenvatting