In het algemeen wordt verondersteld dat snelheid een belangrijke rol speelt bij de kans om bij een verkeersongeval betrokken te raken. Daarnaast speelt snelheid ook een rol bij de ernst van ongevallen. Dit laatste is echter veel eenduidiger vast te stellen dan de relatie tussen snelheid en de kans op een ongeval. Er zijn in de loop der jaren dan ook heel wat studies naar de relatie tussen snelheid en de kans op ongevallen uitgevoerd, maar de bevindingen zijn erg divers. Deze literatuurstudie beoogt een actueel beeld te geven van de belangrijkste en vooral ook de recentste onderzoeken die er zijn gedaan op het gebied van snelheid in relatie tot de kans op verkeersongevallen. Daarbij wordt onderscheid gemaakt tussen studies die bevindingen hebben gerapporteerd over a) de relatie tussen absolute snelheid en ongevallen en b) de relatie tussen spreiding in snelheid en verkeersongevallen. Samenvattend kan gesteld worden dat het verband tussen snelheid en de kans op ongevallen waarschijnlijk het beste met een machtsfunctie te beschrijven is: de kans neemt steeds meer toe naarmate de snelheid hoger is. De stijging van de kans op een ongeval bij een bepaalde snelheidstoename hangt dus af van de snelheid die men als uitgangspunt neemt. Het is daardoor niet mogelijk in het algemeen aan te geven met hoeveel procent het ongevalsrisico stijgt bij een bepaalde toename in snelheid. Wat spreiding in snelheid en ongevallen betreft, wijst recent onderzoek uit dat een kleine spreiding in snelheid samenhangt met een lager ongevalsrisico. Waarschijnlijk hangt dit nauw samen met wegkenmerken en wegtypen, daar de spreiding in snelheid kleiner is voor wegen met hoge snelheidslimieten. Verder zijn er ook aanwijzingen dat het percentage hardrijders een belangrijke factor is bij de kans op ongevallen. Meer onderzoek is echter noodzakelijk om hier een beter beeld van te krijgen. Deze literatuurstudie beschouwt het verband tussen snelheid en ongevallen ook in relatie tot diverse wegkenmerken. De wegkenmerken die invloed blijken te hebben op de relatie tussen snelheid en de kans op ongevallen zijn: a) het type weg, met name de mate van interactie met overige (typen) verkeersdeelnemers, b) fysieke aspecten van de weg, waaronder wegbreedte en het aantal kruisingen of afslagen per weglengte, en c) de verkeersintensiteit. Daarnaast bevat dit rapport een inventarisatie van de tot nu toe gebruikte onderzoeksmethoden om de relatie tussen snelheid en ongevallen te onderzoeken. Er is gekeken welke methode wetenschappelijk gezien ideaal zou zijn voor een studie naar de relatie tussen snelheid en de kans op ongevallen in Nederland. Dit blijkt de casus-controlestudie te zijn, waarin diepteonderzoek van individuele ongevallen plaatsvindt. Gezien allerlei praktische beperkingen leent een cross-sectionele methode zich echter beter voor een Nederlandse studie. Hierbij worden snelheden en ongevallenfrequenties tussen verschillende wegvakken en wegtypen vergeleken.
Speed, speed distribution, and the chance of road crashes; Literature study and inventory of research methods It is generally assumed that speed plays a large part in the chance of being involved in a road crash. Speed also plays a part in crash severity. This, however, is much more simple to determine than the relation between speed and the crash chance. During the course of time, many studies of the relation between speed and crash chance have been carried out, but they have had very varying results. This literature study aims at providing an up-to-date picture of the most important, and especially the most recent studies made of speed and its relation to crash chance. In this study, a distinction is made between studies that have reported results on a) the relation between absolute speed and crashes and b) the relation between speed distribution and crashes. The summary of the results is that the relation between speed and crash chance can probably best be described using a power function: the chance increases more as the speed increases. The increase in the crash chance, given a certain speed increase, is thus dependent on the speed taken as starting point. It is, therefore, not possible to generally state with what percentage the crash chance increases for a given speed increase. With regard to speed distribution, recent research has shown that a small speed distribution is linked to a lower crash chance. This is probably closely related to road features and road types, because the speed distribution is smaller for roads with high speed limits. In addition, there are also indications that the percentage of speed offenders is an important factor in the crash chance. However, more research is necessary to obtain a better picture of this. This literature study also examines the relation between speed and crashes with regard to various road features. The features that appear to be of influence in the relation between speed and crash chance are: a) the road type, especially the amount of interaction with other types of road users, b) physical aspects of the road, among which road width and the number of crossroads or exit roads per road length, and c) the traffic volume. In addition, this report contains an inventory of the research methods used up till now, to study the relation between speed and crashes. An examination was made of which method would (scientifically speaking) be ideal for a study of the relation between speed and crash chance in the Netherlands. This appears to be the case-control study, in which in-depth analyses of individual crashes are made. Seeing all the practical limitations, a cross-sectional method is more suitable for a study in the Netherlands. In this method, a comparison is made of speeds and crash frequencies between various road sections and road types.