De eerste hoofdstukken (I t/m IV) geven een uiteenzetting van de methode tot systematische weergave van taakstructuren bij constructietaken. Hierbij wordt uitgegaan van de begrippen taakstromen en taakfasen. In hoofdstuk V wordt vervolgens het gestoorde taakverloop behandeld. De storing wordt opgevat als een onvoorzien gebeuren, dat de realisering van het taakdoel bedreigt en dat niet slechts met de op het moment actuele taakfase interfeteert, maar ook met een aantal komende taakfasen, doordat de taakuitvoerder naar deze komende taakfasen anticipeert, reeds tot op zekere hoogte "gepreformeerd" zijn. In hoofdstuk VI wordt aan de hand van een aantal analysis van werkelijk gebeurde ongevallen het praktische belang van de bij de normale en gestoorde taakstructuren waargenomen verschijnselen gedemonstreerd. Hoofdstuk VII is in zekere zin het belangrijkste hoofdstuk van dit boek doordat het de basis legt voor verder onderzoek. Na een methodologische inleiding worden de overlappingen, overbruggingen en katachresen als voornaamste objecten voor voortgezet onderzoek aangewezen, niet slechts op grond van hun frequente voorkomen bij taakuitvoeringen en van hun verband met storingen en ongevallen, maar ook omdat zij als zichtbare sporen van het anticipatieproces een toegangsweg tot de studie van dit proces vormen. In hoofdstuk VIII wordt tenslotte een kort overzicht gegeven van de betekenis der tot nog toe verkregen inzichten voor de praktijk veiligheidsvordering.
Samenvatting