In het verleden is bij transformatieprocessen te weinig voortgebouwd op de bestaande ruimtelijke identiteit van wijken. Architectonische, stedenbouwkundige en cultuurhistorische waarden gingen daardoor verloren. Toch is het mogelijk de fysieke omgeving van woonwijken te transformeren - door herstructurering, hergebruik of herinrichting - en daarbij de ruimtelijke identiteit te behouden. Of en in welke mate de identiteit behouden kan worden, hangt af van de aard en omvang van de transformatieopgave. In deze studie staat de vraag centraal hoe de fysieke omgeving van woonwijken kan worden getransformeerd met behoud of zelfs versterking van de bestaande ruimtelijke identiteit. Dit wordt geïllustreerd aan de hand van de naoorlogse wijken (1945-1970), de stadsvernieuwingswijken (1970-1990) en de woonerfwijken (1970-1985). Van deze drie typen wijken zijn de naoorlogse het best aan te passen met behoud van de bestaande identiteit. Voor de stadsvernieuwingswijken en de woonerfwijken is dit minder goed mogelijk. Transformatie van de naoorlogse, stadsvernieuwings- en woonerfwijken vraagt om een collectieve aanpak. Dit betekent niet dat de transformatie top-down moet worden uitgevoerd. Ook bottom-upstrategieën zijn mogelijk, zoals collectief particulier opdrachtgeverschap. (Author/publisher)
Samenvatting