De verzamelterm ‘Intelligente transportsystemen’ (ITS) staat voor het benutten van informatie- en communicatietechnologieën in voertuigen en/of infrastructuur om het wegverkeer veiliger, efficiënter, comfortabeler, betrouwbaarder en milieuvriendelijker te maken.
In deze factsheet beperken we ons tot ITS in voertuigen die een (mogelijk) effect op de verkeersveiligheid hebben. Het gaat om losse apparatuur (‘nomadic devices’) zoals een smartphone of navigatiesysteem maar vooral om ingebouwde apparatuur. Deze zit in personenauto’s, bestelauto’s, vrachtwagens en bussen en – beperkter – in (gemotoriseerde) tweewielers. Een groot deel van ITS in voertuigen zijn zogeheten Advanced Driver Assistance Systems (ADAS). Deze zijn te definiëren als systemen die bijdragen aan de verkeersveiligheid door te helpen botsingen te vermijden, of de ernst van botsingen te verminderen en te helpen in de post-crash-fase [1]. Ze ondersteunen de bestuurder door bijvoorbeeld te helpen om de rijstrook niet onbedoeld te verlaten, de juiste afstand of snelheid aan te houden, te remmen als de bestuurder dat niet tijdig doet, of te waarschuwen bij vermoeidheid van de bestuurder. De manier waarop dat gebeurt, kan per systeem en fabrikant verschillen.
Er zijn ook verschillende namen voor systemen die een zelfde soort ondersteuning bieden. Al met al zijn er zo heel veel verschillende afkortingen te vinden voor ADAS van verschillende merken en toepassingen. Dat is lastig voor de consument en heeft ook gevolgen voor het gebruik [2] [3]. Het maakt het ook lastig om te bepalen hoeveel voertuigen met deze systemen zijn uitgerust (de penetratiegraad) en welk effect ze hebben op de verkeersveiligheid. Op de Amerikaanse website mycardoeswhat.org worden de 30 meest voorkomende systemen individueel in een filmpje uitgelegd.
