Een zelfrijdend voertuig en de bestuurder communiceren binnen in het voertuig met een Mens-Machine Interface, ook wel een HMI (Human Machine Interface) genoemd (bijvoorbeeld [52]). Een zelfrijdend voertuig en andere weggebruikers kunnen aan de buitenkant van het voertuig communiceren met een externe Mens-Machine Interface, ook wel een eHMI genoemd (bijvoorbeeld [53]). Een HMI en een eHMI moeten ervoor zorgen dat de interactie met het voertuig veilig gebeurt. Communicatie kan plaatsvinden door een of meer zintuigen van de bestuurder of de andere weggebruiker te stimuleren. Bij een HMI kunnen bijvoorbeeld icoontjes worden getoond op het dashboard, (waarschuwings)geluiden worden afgespeeld en trillingen in het stuur worden afgegeven. Als de bestuurder wil communiceren met het voertuig, dan kan dat bijvoorbeeld door knopjes in te drukken op het stuur, via een touchscreen, of spraakgestuurd. Bij een eHMI kunnen andere weggebruikers inzicht krijgen in de intenties van het zelfrijdende voertuig bijvoorbeeld via een tekstbericht op een extern display, een laserprojectie op de straat en door geluiden. Communicatie van andere weggebruikers met het voertuig verloopt bijvoorbeeld via sensoren van het voertuig die non-verbale signalen oppakken, zoals het traject van deze andere weggebruikers.
Omdat goede communicatie zo belangrijk is, wordt onderzocht hoe een HMI en eHMI het beste kunnen worden vormgegeven. Momenteel bestaan er algemene ontwerpprincipes voor intelligente transport- en rijhulpsystemen (zie ook de SWOV-factsheet Intelligente transport- en rijhulpsystemen (ITS en ADAS). Verder onderzoek naar HMI’s vindt bijvoorbeeld plaats in het Europese MEDIATOR-project waarin een HMI wordt ontwikkeld voor deels en volledig zelfrijdende voertuigen voor de communicatie tussen de bestuurder en het voertuig (mediatorproject.eu [54]). Voor eHMI’s is er ook nog verder onderzoek nodig omdat er nog veel aspecten moeten worden verkend om de effectiefste communicatie te borgen [53].
