Het is zeer de vraag of mensen zich echt veiliger gaan gedragen als zij zich bewuster worden van verkeers(on)veiligheid. In de eerste plaats hebben mensen de neiging om problemen ‘weg te redeneren’, bijvoorbeeld door te denken dat zij beter rijden dan andere verkeersdeelnemers en het risico voor hen dus lager is dan voor anderen (cognitieve dissonantie [48] ). Daarnaast kunnen mensen weliswaar de intentie hebben om hun gedrag te verbeteren, maar blijkt het in de praktijk moeilijk om dit daadwerkelijk te doen. Het veranderen van gewoontegedrag kost op de korte termijn veel inspanning en moeite, terwijl de mogelijk negatieve gevolgen vaak ver in de toekomst liggen en de (gezondheids)winst van gedragsverandering lang niet altijd meteen voelbaar is [49] [50]. Uit onderzoek blijkt dat een gemiddelde tot grote intentie hooguit leidt tot een kleine of gemiddelde daadwerkelijke gedragsverandering [9]. Dit heet de Intention-behaviour-gap [51]. Gedragsmaatregelen die ervoor zorgen dat verkeersdeelnemers niet (bewust) hoeven na te denken om veilig verkeersgedrag te vertonen, zijn daarom het meest effectief (zie ook de vraag Welke maatregelen zijn het meest effectief om gedrag te veranderen?).
Antwoord
